In deze blog vertel ik je hoe HappyMemories is ontstaan. Dit begon kort gezegd door spijt dat ik nooit mooie professionele foto's had laten maken.
In 2003 kreeg ik mijn eerste hond, Xena. Ik deed mijn spreekbeurt over dierenasielen, waarvoor ik websites en asielen langs ging voor informatie en spulletjes. Tijdens mijn zoektocht naar informatie kwam ik haar tegen en ik was verliefd. Zij zou mijn hond worden. Uiteindelijk gingen mijn ouders akkoord, maar het was eerst nog een verrassing.
Gelukkig bleek er een enorme klik en waren we gelijk 2 handen op 1 buik (of beter gezegd poten en handen?). Xena was 8 jaar oud, maar gedroeg zich als een hond van 2. Speels, eenkennig, super lief, enorm slim en mega tuttig is een korte omschrijving van haar.
We hebben lange tijd van haar mogen genieten en terwijl we haar hadden, kwam ook Shilo in ons gezin. Helaas hebben we van hem maar 1 jaar mogen genieten doordat hij een hersentumor kreeg.
Van Shilo hebben we nauwelijks goede foto's. Xena heeft een fantastische leeftijd van 19,5 jaar mogen halen, maar ook van haar hebben we vooral leuke kiekjes.
Ik wilde een fotoboek maken na haar overlijden (2015) en toen kwam dat besef. Veel foto's, ook wel veel leuke, maar echt prachtig voor een afdruk? Mwoh. :(
Toen wist ik dat ik dat wilde veranderen. Ik wilde leren om echt mooie foto's te gaan maken.
Toen Bink een half jaar later in ons leven kwam, probeerde ik hierin te groeien. In 2017 volgde ik voor het eerst echt een workshop en ging mijn passie hierin echt groeien. Ik begon ook voor bekenden foto's te maken en herinneringen vast te leggen.
Januari 2019 besloot ik dat ik er echt werk van wilde maken en het in bijberoep te willen doen. Ik heb toen een afspraak gemaakt bij de KVK en februari 2019 was het zover!
HappyMemories werd realiteit en ondertussen mag ik dit prachtige vak alweer 4 jaar met zoveel liefde beoefenen!
Echter laat ik van Ratja ook zeker regelmatig foto's maken bij andere fotografen. Ja ik kan het zelf ook wel, maar je eigen hond sturen en tegelijk fotograferen is echt wel een uitdaging. Daarnaast gun ik het collega fotografen ook en beleef ik zo ook de kant van de klant! (: Ik word me dan nog meer bewust van waar iemand vooraf doorheen gaat.
Ik wil nog wel even echt iedereen aanraden om een fotoshoot te doen met je dier voordat het te laat is! Ik weet hoe makkelijk het is om te denken; dat komt nog wel. Maar straks kan het niet meer. Dat gevoel en die spijt gun ik niemand!
Reactie plaatsen
Reacties